Աշունը ճապոնական պոեզիայում

Ա՜խ, եթե աշնան քամին

Այնքան թափված տերևներ բերեր,

Որպեսզի տաքացներ բուխարին...

*  *  *

Փոթորկում է աշնան քամին...

Ուր-որ է կսրբի երկնքից

Նոր ծնված լուսնին...

*  *  *

Աշնանային լուսինը

Կապույտ երկնքում

Սոճի է նկարում տուշով...

*  *  *

Օ՜ թխկենու տերևներ...

Դուք չվող թռչունների

Թևերն եք այրում...

*  *  *

Աշնան լուսին...

Ա՜խ, եթե ես վերստին կարենայի ծնվել

Իբրև բլրի գագաթին աճող սոճի...

*  *  *

Ինչպե՜ս է սուլում աշնան քամին...

Այն ժամանակ միայն կհասկանաք իմ տողերը,

Երբ գիշերեք բաց դաշտում...

*  *  *

Աշնանն էլ է ցանկանում ապրել այս թիթեռնիկը...

Տե՛ս, խմում է անհագ

Խրիզանթեմի վրա հայտնված ցողը...

*  *  *

Թառամեցին աշնանը ծաղիկները...

Թափվում ու ցրվում են սերմերը,

Ասես արցունքներ լինեն...

*  *  *

Ծանրումեծ քայլերն է փոխում կռունկը

Նոր հնձված հասկերի վրայով...

Աշուն է գյուղում...

*  *  *

Ամայի հեռվում կարմիր-կարմիր արև...

Բայց աշնան քամին

Սառնություն է շնչում անխնա...

*  *  *

Այլևս երբեք նա թիթեռ չի դառնա...

Զուր դողում է թրթուրը

Աշնան քամուց...

*  *  *

Տերևները թափվել են արդեն...

Ողջ աշխարհը միագույն է,

Միայն քամին է գվվում...

*  *  *

Այգում ծառեր են տնկել...

Նրանց ոգեշնչելու համար

Կամացուկ շշնջում է աշնան քամին...

*  *  *

Սառնաշունչ փոթորկին հագեցնելու համար բույրով

Ուշ աշնանը կրկին

Բացվել են ծաղիկները...

*  *  *

Ամպը կախվել է արևի վրա...

Շեղակի թռչում են ահա

Չվող հավքերը...

*  *  *

Ընկերների զրույցը

Հեռու է վանել և ջախջախել է

Աշնան մառախուղը...

*  *  *

Ինչո՞ւ ես այս աշնանը

Այսպես ուժգին զգացի ծերությունը...

Ամպեր և թռչուններ...

*  *  *

Տերևն ընկնում է տերևի վրա...

Թափվել է ամեն բան

Եվ անձրևն ապտակում է անձրևին...

*  *  *

Աշնանային փոթորկի պոռթկում...

Ինչպե՜ս է դողում ու թրթռում

Բաղեղի յուրաքանչյուր տերևը...

Հայկուն կամ հոքքուն 14-րդ դարում ճապոնական պոեզիայում սկզբնավորված  բանաստեղծական ժանր է: Դասական հայկուն բաղկացած էր 17 վանկից: Հայկուի մեջ պարտադիր պետք է նշվեր տարվա եղանակը, այսինքն՝ այն կարելի է բանաստեղծության եղանակային ժանր համարել: 

Աղբյուրը